De verkondiging des heiligen evangelies
en de christelijke ban
of uitsluiting uit de christelijke gemeente,
door welke twee stukken
het hemelrijk den gelovigen opengedaan,
en den ongelovigen toegesloten wordt.
Alzo, als, volgens het bevel van Christus,
aan de gelovigen, allen en een iegelijk,
verkondigd en openlijk betuigd wordt, dat hun,
zo dikwijls als zij de beloftenis des Evangelies
met een waar geloof aannemen,
waarachtelijk al hun zonden van God,
om der verdiensten van Christus' wil,
vergeven zijn;
daarentegen allen ongelovigen,
en die zich niet van harte bekeren,
verkondigd en betuigd wordt,
dat de toorn Gods en de eeuwige verdoemenis op hen ligt,
zolang als zij zich niet bekeren; a
naar welk getuigenis des Evangelies
God zal oordelen,
beide in dit en in het toekomende leven.
Alzo, als, volgens het bevel van Christus,
degenen, die onder den christelijken naam
onchristelijke leer of leven voeren,
nadat zij, ettelijke malen broederlijk vermaand zijnde,
van hun dwalingen
of hun schandelijk leven niet willen aflaten,
de gemeente, of degenen die van de gemeente daartoe verordineerd zijn,
aangebracht worden; en,
zo zij aan de vermaning zich niet storen,
van henlieden door het verbieden der sacramenten
uit de christelijke gemeente,
en van God Zelf uit het rijk van Christus gesloten worden;
en wederom
als lidmaten van Christus en Zijn gemeente aangenomen,
zo wanneer zij waarachtige betering beloven en bewijzen. a